Με τον ίδιο τον Χάουαρντ Χιουζ στα χειριστήρια αποθαλασσώνεται για πρώτη φορά το τιτάνειο H-4 Hercules, γνωστότερο με το προσωνύμιο “Spruce Goose”.
Το 8-κινητήριο Η-4 κατασκευάστηκε ως το πρώτο αεροσκάφος στρατηγικών μεταφορών για να παραδοθούν εφόδια και υλικό πάνω από τον Ατλαντικό αποφεύγοντας τον κίνδυνο των γερμανικών υποβρυχίων αλλά δεν κατόρθωσε να ολοκληρωθεί στην ώρα του. Αντιμετωπίζοντας προβλήματα λόγω του μεγέθους του και του υλικού του (ήταν κατασκευασμένο από ξύλο λόγω των περιορισμών στη χρήση αλουμινίου και με μέγεθος συγκρίσιμο του σημερινού An-225 και του A380-800, ενώ ήταν το μεγαλύτερο αεροσκάφος που είχε κατασκευαστεί ποτέ ως τότε) το σχέδιο εξακολούθησε να προωθείται εξαιτίας της προσωπικής επιμονής και επιρροής του μεγιστάνα Χιούζ.
Η πτήση, όμως, απέδειξε ότι το Η-4 αντιμετώπιζε ακόμα προβλήματα και η έλλειψη της ανάγκης για την οποία σχεδιάστηκε οδήγησε στην ακύρωσή του. Το Hercules (ο Χιούζ μισούσε το παρατσούκλι “Spruce Goose”) με μήκος πάνω από 66 μέτρα και εκπέτασμα 98, ήταν ένας γίγαντας των αεροσκαφών που έμοιαζε βγαλμένος από μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν. Σε υπηρεσία θα ήταν ικανό να μεταφέρει 700 στρατιώτες με τον εξοπλισμό τους κάνοντας το C-47 Dakota να δείχνει σαν νάνος. Παρά την προσπάθεια του δημιουργού του, ωστόσο, απογοήτευσε με τις επιδόσεις του στις 2 Νοεμβρίου, διανύοντας μια απόσταση μικρότερη του ενός μιλίου και κατορθώνοντας να σηκωθεί μόλις 20 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Το αεροσκάφος αποσυναρμολογήθηκε και μεταφέρθηκε σε υπόστεγο της Hughes ενώ ο ίδιος ο Χιουζ αντιμετώπισε εξέταση από την επιτροπή πολεμικών σχεδίων της Γερουσίας για κακοδιαχείριση των 23 εκατομμυρίων δολαρίων που δόθηκαν για την ανάπτυξη του “ιπτάμενου ξυλουργείου”, όπως κοροϊδευτικά το αποκαλούσαν. Το H-4 Hercules θα παρέμενε εκεί με τον Χιουζ να επιμένει στην “ανάστασή” του ως το τραγικό του τέλος το 1976. Σήμερα, διατηρείται στο Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος του Evergreen στο Όρεγκον.
